Ο Πολύδωρος θυμάται

πηγή: Όλα είναι δρόμος
Δανιηλίδης Πολύδωρος. Στέλεχος του κομμουνιστικού κινήματος από τους πρωτεργάτες του μ-λ κινήματος. Γεννήθηκε στη Προποντίδα το 1899. Εργαζόμενος από τα παιδικά του χρόνια, βρέθηκε στη Ρουμανία και από εκεί εθελοντής στον ελληνικό στρατό στο Α' Π.Π.. Επηρεασμένος από τις αντιπολεμικές και σοσιαλιστικές διακηρύξεις, αρνήθηκε να πάει στο μέτωπο της Ουκρανίας ενάντια στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Μέλος του ΣΕΚΕ το 1920, φυλακίστηκε για την αντιπολεμική του δράση. Εργάστηκε ως λιμενεργάτης και αναδείχτηκε σε συνδικαλιστικό στέλεχος του ΚΚΕ, γνωρίζοντας συνεχείς διώξεις, φυλακίσεις και εξορίες.

Επιστολή του Πολύδωρου Δανιηλίδη στη ΚΕ του ΚΚΕ, Δεκέμβρης του 1956

Προς

Το Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ
να λάβει γνώση και η ΚΕ του ΚΚ Σοβιετικής Ένωσης

Αγαπητοί σύντροφοι,
Με την ευκαιρία που βρισκόμουνα για μερικές μέρες στο Βουκουρέστι, όπου συνάντησα το σ. Απ. Γκρόζο στις 14/12/56, μαζί με τ' άλλα ζητήματα που του ‘βαλα, του ζήτησα να κανονίσει και μια συνάντησή μου μαζί σας, δηλ. με τα μέλη του Γραφείου, όσα θα βρισκότανε στην έδρα του, για να σας μιλήσω για ορισμένα ζητήματα, που πέσανε στην αντίληψή μου από παλιότερα καθώς και τώρα. Ο σ. Απ. Γκρόζος ενώ μου υποσχέθηκε πως θα κανονίσει το ζήτημα αυτό, ύστερα από λίγες μέρες με ειδοποίησε να φύγω· έφυγα και τον ειδοποίησα ότι αυτά που ήθελα να σας πω θα σας τα γράψω, και αυτό κάνω με το γράμμα μου αυτό.
Ό,τι είδα, άκουσα και αντιλήφθηκα στο Βουκουρέστι, τις λίγες μέρες που κάθησα, μαζί μ' εκείνα που ήξερα και είχα ακούσει προηγούμενα για την κατάσταση στο κόμμα μας, είναι κάτι το εξωφρενικό. Απ' όλα αυτά σχημάτισα την πεποίθηση ότι ποτέ το κόμμα μας από τότε που υπάρχει, δεν έζησε τόσο τραγικές μέρες, όσο ζει κατά την περίοδο αυτή μετά την 6η πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του Μάρτη 1956.

Θεόδωρος Mακρίδης "Έκτορας", του Πολύδωρου Δανιηλίδη

Θεόδωρος Μακρίδης, "Έκτορας"

Πέθανε την Κυριακή 16 Αυγούστου 1981 στις 2.35 μ.μ. και κηδεύτηκε σε στενό οικογενειακό κύκλο τη Δευτέρα 17.7 στις 5.30 μ.μ στο κοιμητήριο της Ν. Φιλαδέλφειας, ο ταγματάρχης πεζικού ε.α. Θεόδωρος Μακρίδης, "Έκτορας".

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 17/29 Απρίλη του 1899 από εμπορική οικογένεια Ποντίων (Λαζών), σπούδασε στην Εμπορική σχολή του Γένους της Χάλκης και κατά τη στρατιωτική του θητεία στον τούρκικο στρατό έγινε αξιωματικός του τούρκικου στρατού. Όταν ήρθε με την οικογένειά του ως πρόσφυγας μετά τη Μικρασιατική καταστροφή μπήκε στη Σχολή Ευελπίδων απ' όπου βγήκε ως αξιωματικός του ελληνικού στρατού το 1924. Ερωτευμένος κυριολεκτικά με τη στρατιωτική τέχνη, πλούτιζε συνεχώς τις στρατιωτικές του γνώσεις και δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι έγινε μια στρατιωτική ιδιοφυΐα. Δημοκρατικός εκ πεποιθήσεως πήρε μέρος σ' όλη τη μετά τη μικρασιατική καταστροφή κίνηση και με το κίνημα του Πλαστήρα του 1935 αποστρατεύτηκε μαζί με άλλους αξιωματικούς. Δεν παραδέχτηκε ποτέ τις ύποπτες και σκοτεινές επιδιώξεις του Μποδοσάκη και των άλλων χρηματιστικών κύκλων της εποχής εκείνης αλλά είχε τη γνώμη και την εντύπωση ότι ο αγώνας γινότανε για τη δημοκρατία και γι αυτό πάλευε. Σαν φιλελεύθερος και δημοκρατικός εκ πεποιθήσεως άνθρωπος, συνδέθηκε από οικογενειακούς λόγους με το κομμουνιστικό κίνημα, το οποίο συμπάθησε και φρόντιζε να εξυπηρετεί.